Valse start

Nou dan. Al weer een hele tijd terug dat ik heb geblogt! Door drukte met een kleine peuter, een tienerdochter en tot op heden gastkindjes, gewoonweg niet de puf gehad om te schrijven!

Tot nu toe staat deze zwangerschap dan ook in het teken van het woord, moe, moe en nog eens moe. Veel harde buiken, maar dat hoort ook bij moe. En vanaf week 31 krijg ik bij elke vk afspraak te horen dat de baby te klein is. In week 34 een groeiecho laten maken. Baby was toen al 2665 gr.. Een week later bij de overdracht van de vk aan het ziekenhuis OLVG vond de vk van het OLVG de baby wederom klein. Ik maak me er niet meer zo druk om. De beebs beweegt goed en volgens de echo was het een gemiddeld kindje. Overigens voel ik zelf de afgelopen week dat de beebs behoorlijk is aangekomen. Ik heb dan ook continue trek. Zegt genoeg, toch.

Over een weekje vanaf vandaag word ik in het OLVG ingeleid. De vorige 2 kids waren 8 pond. En bij de 2de zwangerschap heb ik met bekkeninstabilliteit (BI) rondgelopen zonder dat die diagnose werd gesteld. Ik dacht dat het bijna niet meer bewegen van mijn been er bij hoorde. Ach, iedereen deed er laconiek over dus ja, wie ben ik dan. Als danser ben je gewend door pijn heen te zetten en dacht dat ik nu ook moest doen. Het tegendeel is bij BI dus waar. 4 maanden postpartum kwam ik voor een ander probleem bij een bekkenbodemfysio terecht. Deze startte dan ook maar meteen het hersteltraject BI in werking. Het andere probleem overigens is Prolaps (verzakking van mijn organen boven de bekkenbodemspieren). Mijn blaas kwam een week ofzo na de vorige bevalling uit mijn schede. Dit is overigens met het ontzwangeren en bekkenbodemoefeningen vanzelf goedgekomen. Echter zo rond week 17 van deze zwangerschap kwam mijn orgaantje weer om het hoekje koekeloeren. De gyneacoloog in het OLVG heeft dan ook in week 23 een pessarium (ring) geplaatst om de boel naar binnen te houden. Nou deze medische voorgeschiedenis maakt dus dat ik eerder mag bevallen. Een 8 of 9 ponder wederom door mijn kanaaltje naar buiten drukken zal de BI en de prolaps geen goed doen.

Omdat ik dit keer wist dat ik BI heb. Heb ik er in alles wat ik doe; de zorg voor de kindjes, het huishouden, sporten, enz rekening mee kunnen houden. En dat maakt al een groot verschil. Maar nu worden de hormonen onverbiddelijk. Alles verweekt en mij skelet wordt gammel! Zitten, slapen, lopen; elke nieuwe positie die ik aanneem moet er wel weer iets terugschieten in mijn gewrichten om me comfortabel te voelen. De pijn is nu goed teruggekeerd. Al met al ik wil mijn lijf terug!

Ik was dan ook zeer content (he he, de aanleiding van deze blog) dat ik vanaf zaterdagmiddag flink begon te rommelen wat harde buiken betreft. Naar de avond toe zat er enige regelmaat in. En 's nachts rond 2 uur werd ik wakker met lichte weeen. Ik probeerde elke keer de slaap weer te vatten maar werd telkens wakker van de oprollende weetjes.. Omdat ik dat pessarium draag bleven mijn gedachten daar eigenlijk wel telkens om terugkomen omdat ik niet zeker wist of dat het verstrijken van de baarmoedermond en ontsluiten zou stagneren. Om half 6 's ochtends dan ook maar naar het OLVG gebeld om te vragen wat ik moest doen. Een uurtje later belde de dienstdoende gyneacologe mij terug: In principe maakte het niet zoveel uit, maar als ik wou kon ik hem eruit halen. Hmm, volgens mij had ik het beter kunnen laten zitten. Want het gefruts en gepruts dat ik op mijzelf heb moeten uitvoeren is volgens mij niet bevordelijk geweest voor de voortgang van de weeen. Al met al heb ik hem er uit gekregen. Ondertussen was Yentl wakker geworden en moest ik ook weer overschakelen naar ik ben al mama-modus, i.p.v. ik word mama-modus. Half 8 heb ik mijn partner wakker gemaakt om de wacht over te nemen want ik kon niet meer. Ik ben toen even 2 uurtjes gaan slapen in de hoop dat alles weer zou aanwakkeren. Nou, niet dus. Ik denk dat ik het met dat gepruts met die ring heb verpest. De rest van de dag hier en daar verdwaalde weeen, hoor. Dus ben wel in spanning en twijfel gebleven. Maar vandaag en vannacht tot op heden niets noemenswaardig meer! Baal, baal...

Voel mijn beebje goed en ga er dan maar van uit dat die toch maar heeft besloten dat het buiten nog iets te koud is. ( Weet zeker niet dat het buiten nog vrij warm is voor de tijd van het jaar..).

Zucht, netjes mijn weekje aftellen dan maar..

Liefs,

Hillary